به گزارش مشرق به نقل از انتخاب، روزگاری جهانگردان و قایقرانان، كیلومترها راه آبی را پشت سر می گذاشتند تا خود را به نیوزیلند برسانند و ضمن دیدار از دو ایوان هشتمین شگفتی دنیا، در چشمه های جوشان آب گرم آنها تنی تازه كنند.

این دو كه یكی ایوان سپید و دیگری ایوان صورتی نام داشت، روزگاری همچون كیك تولد از دل دریاچه قد برافراشته بودند و در قلب آنها دو چشمه آب گرم حلزونی شكل از زمین می جوشید.

این دو ایوان دل فریب و سحرانگیز كه حاصل ویژگی های طبیعی و بی همتای زمین شناختی منطقه بوجود آمده بودند، در سال 1886 ، در نتیجه فوران شدید یك آتش فشان - كه شش دهكده را مدفون كرد و بیش از 150 كشته بر جای گذاشت- از بین رفتند.

اما این ایوان ها كه تصور می شد به كلی از بین رفته اند، بعد از 125 سال در میانه كاوشهای یك گروه تحقیقاتی پیدا شدند. دانشمندان نوید داده اند كه هر دو ایوان در عمق 60 متری آب ، تقریباً به صورت دست نخورده و سالم باقی مانده اند.

این گروه كه با مشاركت دانشمندان نیوزیلندی و آمریكایی تشكیل شده، هنگامی كه سرگرم بررسی كنش های گرمایی زمین در بستر دریاچه روتوماهانا بود، به صورت كاملاً اتفاقی به این دو ایوان برخوردند.

این گروه كه به انگیزه یافتن دلیل تغییر اندازه غیرعادی و بیست باره دریاچه از 125 سال پیش تاكنون در حال كاوش بود، با استفاده از همان روبات هایی كه برای جستجوی كشتی غرق شده مشهور تایتانیك به كار گرفته شده بود، طرحی از نقشه كف دریاچه روتوماهانا را تهیه كرد.

كومل دوروند، مجری این طرح، در این باره می گوید: آنچه كه ما به كمك ردیاب های صوتی رصد كرده ایم، دو گستره سخت، ایستاده و هلالی شكل است كه در بستر دریاچه قرار دارد. این ویژگی ها با مختصات ایوان های سپید و صورتی مدفون شده در فوران آتشفشان كوه تاراورا همخوانی دارد.

وی این كشف را مهم توصیف كرد؛ به ویژه آنكه بسیاری از مردم گمان می كردند این ایوان ها به دنبال فوران ویرانگر آتشفشان نابود شده اند.

به نظر می رسد این دالان ها نابود نشده اند، بلكه در زیر دهها متر گِل و لای كه در آن هنگام از دریاچه اصلی روتوماهانا پرتاب شده بود حفظ شده اند. عجیب آنكه تصاویر ردیاب های صوتی از هر دو دالان بسیار به هم شباهت دارند.

این پژوهشگر می افزاید: من از مردم شنیده بودم این تایتانیك نیوزیلند است و تصور می كردم ایوان های قدیمی بسیار بزرگتر از تایتانیك باشند.

یافته های این دانشمندان، وجود بقایای هر دو ایوان را تأیید می كند؛ اما هنوز درباره سالم باقی ماندن دو ایوان در این عمق از آب تردیدهایی وجود دارد.

با وجود این كشف شگفت انگیز، بعید به نظر می رسد كه ایوان ها بتوانند به دوران طلایی خود بازگردند و بار دیگر، اعتبار پیشین خود را نزد جهانگردان باز یابند.

اسناد تاریخی نشان می دهند كه در سالیان دور، هر ساله بیش از هزار جهانگرد با تحمل یك سفر دریایی دشوار، خود را از اروپا و آمریكا به این منطقه می رساندند و پس از آن، تنها برای دیدن این دو ایوان 24 ساعت راه را با اسب و درشكه پشت سر می گذاشتند تا به آوكلند برسند.

استفان وود، یكی از قایق رانان دریاچه می گوید: بدون شك منظره ای باورنكردنی بوده؛ منظره ای كه افراد بسیار ثروتمند از همه جا به دیدن آن می آمده اند. ولی تا زمانی كه زیر آب باشند، هرگز آن چیزی نخواهند شد كه پیش از این بودند؛ یعنی نمی توانند جایی شگفت انگیز برای تماشا و آبتنی باشند. با این وصف، آن دو ایوان هنوز هم برای همیشه از دست رفته به شمار می آیند.